ΔΟΕ:88η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ για ΔΣ και ΑΔΕΔΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΔΟΕ ΟΛΜΕ

Με τους αγώνες μας, να ανοίξουμε 

διέξοδο

Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί - Μονιμοποίηση των αναπληρωτών

Αυξήσεις στους μισθούς

Λεφτά για την δημόσια παιδεία και όχι για τόκους, τραπεζίτες και εξοπλισμούς

ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Τα εκπαιδευτικά συνέδρια ΔΟΕ ΟΛΜΕ διεξάγονται σε μια κρίσιμη περίοδο. Στις 7 Ιούλη η δεξιά του Μητσοτάκη διεκδικεί την επάνοδο και παρά τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις δεν μπορεί να κρύψει τις επιθέσεις που ετοιμάζει για τους εργαζόμενους.

Μείωση του προσωπικού στις εξαντλημένες δημόσιες υπηρεσίες μέσα από την πολιτική του 1 προς 5 (πέντε φεύγουν, ένας προσλαμβάνεται), απολύσεις συμβασιούχων, πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, αξιολόγηση-χειραγώγηση, εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», με ωράρια και μέρες εργασίας εξοντωτικά, ιδιωτικοποιήσεις και εργολάβοι, περικοπές που θα συνεχίσουν να τσακίζουν σχολεία, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες, για να καλύψουν τις φοροαπαλλαγές που ετοιμάζει για τους πλούσιους. Αυτό είναι το μέλλον που θέλουν να φέρουν για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, ο Μητσοτάκης και οι πλούσιοι φίλοι του.

Τα ζόμπι της Δεξιάς και των μνημονίων, μπορούν και δημαγωγούν γιατί τους άνοιξαν το δρόμο τα ξεπουλήματα και οι συμβιβασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια να στηρίξει τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού. Από τη μετατροπή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015 και την υποταγή στα Μνημόνια, μέχρι τα σημερινά θηριώδη πλεονάσματα, για να πληρώνονται τόκοι και τραπεζίτες και να πετιούνται και μερικά ψίχουλα για τους εργαζόμενους. Η “επιτυχία της εξόδου από τα μνημόνια», ήρθε με υπόκλιση στο πρόγραμμα της Τρόικας και του νεοφιλελευθερισμού.

Και η προσαρμογή προς τα δεξιά της κυβέρνησης Τσίπρα είναι παντού, η συνεργασία με τον Τραμπ, το ΝΑΤΟ και τον Νετανιάχου είναι τροφοδότης του ελληνικού σοβινισμού και πιο βαθιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ακόμα και στον τομέα της αντιμετώπισης των προσφύγων κατάφερε να προδώσει το μεγαλειώδες κίνημα αλληλεγγύης του κόσμου που υποδέχθηκε τους πρόσφυγες. Συνεργασία με την ΕΕ-φρούριο, Frontex και πνιγμοί στη θάλασσα, στρατόπεδα ντροπής στα νησιά, φονικές “επαναπροωθήσεις” στον Έβρο.

Και στην δημόσια εκπαίδευση μια από τα ίδια. Οι εξαγγελίες περί διορισμών σε βάθος τριετίας, έχουν καταλήξει ένα κακόγουστο αστείο στις πλάτες χιλιάδων εκπαιδευτικών, σε συνθήκες που η δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται στο χειρότερο σημείο που έχει βρεθεί εδώ και πολλές δεκαετίες:

• Με χιλιάδες κενά στα σχολεία, μηδενικούς διορισμούς, τεράστια αύξηση της ελαστικής εργασίας, (πάνω από 33.000 αναπληρωτές δουλεύουν φέτος στα σχολεία), 
• Με υποβάθμιση και σαρωτικές αντιδραστικές αλλαγές στην ειδική αγωγή και ένα προσοντολόγιο ως διαδικασία πρόσληψης, που απαξιώνουν το πτυχίο και την προϋπηρεσία. 
• Με την απειλή της “αξιολόγησης” σαν εργαλείο πειθάρχησης και εντατικοποίησης των εργαζόμενων σε σχολεία και υπηρεσίες που ήδη υποφέρουν από έλλειψη προσωπικού και υποχρηματοδότηση. 
• Με πετσοκομμένη την χρηματοδότηση για την δημόσια εκπαίδευση. 
• Με σχολικά κτίρια που ρημάζουν πλημμυρίζοντας στην κάθε νεροποντή και παιδιά που εξακολουθούν να ξεπαγιάζουν στις αίθουσες. 
• Με ολοήμερο διαλυμένο και υποβαθμισμένο σε παιδοφυλακτήριο που γίνεται με εναλλασσόμενες βάρδιες των δασκάλων με ωράριο-λάστιχο και όχι με σταθερό προσωπικό. 
• Με σχολεία που στελεχώνονται, και κρατιούνται όρθια, από χιλιάδες αναπληρωτές, τους είλωτες της εκπαίδευσης, σε μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια, με ελάχιστα δικαιώματα, που τρέχουν σε τέσσερα και πέντε σχολεία την εβδομάδα, σε κάθε γωνιά της χώρας. 
• Με τμήματα γκέτο για τα προσφυγόπουλα στην απογευματινή ζώνη, μακρυά από τα υπόλοιπα παιδιά. 
• Με το Νέο ακόμη πιο ταξικό Λύκειο για τα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών, με διεύρυνση των μορφωτικών και κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στους μαθητές. 
• Με γονείς που αναγκάζονται να βάζουν συνέχεια το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση ων παιδιών τους.

Για τέσσερα χρόνια οι εργαζόμενοι έδωσαν μάχες, συγκρούστηκαν σε κάθε βήμα με τα ξεπουλήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και διεκδίκησαν να πάρουν πίσω όλα όσα μας άρπαξαν τα μνημόνια. 

Ο Μητσοτάκης ή όποιος και αν είναι κυβέρνηση μετά της 7 Ιούλη Θα μας βρει μπροστά του! 

Όπως μας βρήκαν τόσες φόρες που εμποδίσαμε την αξιολόγηση να εφαρμοστεί και να διαλύσει ότι άφησαν όρθιο οι περικοπές. Όπως αποτρέψαμε το κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων σε όλη η χώρα. Όπως εμποδίσαμε συμπτύξεις τμημάτων και πολλές διευθύνσεις, να εμφανίζουν τα κενά σε εκπαιδευτικούς ως πλεονάσματα. Όπως μας βρήκαν μπροστά τους στον αγώνα για μαζικούς διορισμούς και μονιμοποιήσεις των αναπληρωτών, με κορύφωση τον απεργιακό ξεσηκωμό του Γενάρη. Όπως μας βρήκαν στον αγώνα για να ενταχθούν όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.

Το ίδιο μήνυμα στέλνουν και οι απεργιακοί αγώνες που ξεσπάνε, μέσα στην προεκλογική περίοδο, από τους εργαζόμενους στις τράπεζες ενάντια στις μαζικές απολύσεις, στα νοσοκομεία για μονιμοποίηση των συμβασιούχων και μαζικές προσλήψεις, στις απεργίες των εργαζόμενων απέναντι στα αρπακτικά της ιδιωτικής υγείας. Το δείχνουν οι δεκάδες χιλιάδες που παλεύουν ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση, από την απεργιακή 8 Μάρτη μέχρι το φετινό PRIDE στην Αθήνα. Το μαζικό αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα που έχει οδηγήσει τους ναζί της χρυσής αυγής στην εκλογική κατάρρευση και ένα βήμα πριν από την φυλακή. 

Σε όλο τον κόσμο η εργατική τάξη είναι ένα καζάνι που βράζει. Το έδειξαν οι δυναμικές πολυήμερες απεργίες εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ και σε μια σειρά από χώρες, η Γενική Απεργία στη Βραζιλία ενάντια στον ακροδεξιό Μπολσονάρο, η απεργία Γυναικών στην Ελβετία, οι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ που ανάγκασαν σε υποχώρηση τη δεύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, οι εξεγερμένοι του Σουδάν που δεν αφήνουν να περάσουν τα πραξικοπήματα. Η εργατική τάξη είναι δύναμη και χρειαζόμαστε μια Αριστερά που να εμπιστεύεται αυτόν τον κόσμο και να δείχνει την αντικαπιταλιστική προοπτική.

Το ζήτημα είναι και να οργανώσουμε αυτή τη δύναμη. Η συντονισμένη δράση μας μπορεί να τινάξει στον αέρα κάθε κυβέρνηση που θέλει να βάλει μπροστά την νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν και πρέπει να βάλουν πλάτη σε αυτόν τον αγώνα, να ανοίξουμε όλοι μαζί την προοπτική ότι υπάρχει εργατική εναλλακτική λύση απέναντι στα ατέλειωτες περικοπές, τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τα υπερπλεονάσματα.

Απέναντι στα αδιέξοδα αυτού του συστήματος και στον νέο γύρο θυσιών που ετοιμάζουν, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, έχει τις εναλλακτικές λύσεις. Επιμένουμε στη διαγραφή όλου του χρέους και όχι στη διαιώνισή του. Στην κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο και όχι στη διάσωσή τους μέσα από νέες ανακεφαλαιοποιήσεις. Στην ανάγκη της διεθνιστικής ρήξης και αποδέσμευσης από το ευρώ και την ΕΕ. Παλεύουμε για ανοιχτά σύνορα και πόλεις για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για να κλείσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για να τσακίσουμε τους φασίστες και να ολοκληρωθεί η καταδίκη τους και όχι να πέσουν στα μαλακά. Για να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών κόντρα στον εθνικισμό και την απειλή του πολέμου.

Να πιάσουμε το νήμα από τους αγώνες του Γενάρη, για να ανατρέψουμε τις μνημονιακές πολιτικές και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Το συνέδριο και ανεξάρτητα από το ποιος θα γίνει κυβέρνηση μετά τις 7 Ιούλη, πρέπει και μπορεί να πάρει απόφαση για απεργία (48ωρη/τριήμερη/πενθήμερη) μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα βάζοντας μπροστά την δικιά του ατζέντα αιτημάτων, να ανοίξει την προοπτική ενός απεργιακού αγώνα διαρκείας και του συντονισμού των αντιστάσεων σε όλη την εκπαίδευση, για μόνιμους διορισμούς, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και την αναγκαία χρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου. Οι αγώνες μας παραμένουν η πραγματική ελπίδα για να μην περάσουν οι νέες επιθέσεις, να πάρουμε πίσω ότι μας άρπαξαν και για να ανοίξουμε συνολικά την εργατική εναλλακτική.