Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Για τις εκλογές των ΕΛΜΕ: Μαυρίζουμε τους απεργοσπάστες, ψηφίζουμε τους αγώνες μας


Οι εκλογές των ΕΛΜΕ είναι μια κρίσιμη μάχη για όλους τους εκπαιδευτικούς. Έρχεται μετά την  μεγάλη προσπάθεια χιλιάδων καθηγητών να προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας για να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων και την ίδια την κυβέρνηση. Αυτή τη μάχη χρειάζεται να συνεχίσουμε και τώρα. Μαυρίζοντας όλους αυτούς που ήταν απεργοσπάστες στη διάρκεια του αγώνα και στηρίζοντας τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ που έπαιζαν τον καθοριστικό ρόλο αταλάντευτα για τη νίκη της απεργίας μας.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι δικοί μας αγώνες, οι μάχες στα σχολεία, τα ΑΕΙ, τα νοσοκομεία, την ΕΡΤ οδήγησαν σε διάλυση το «σαξές στόρυ» και δημιούργησαν το φόβο της κατάρρευσης  στην ετοιμόρροπη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του Σαμαρά ψήφισε τον προϋπολογισμό-μνημόνιο όμως καμία μάχη δεν σταμάτησε, κανένας αγώνας δεν αναστάλθηκε. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος της τρόικα και του Σαμαρά. Ότι και να κάνουν δεν μπορούν να κάμψουν τις αντιστάσεις μας, δεν μπορούν να μας γυρίσουν πίσω.
Είναι η μάχη που δίνουν εδώ και έξη μήνες οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ ενάντια στο μαύρο και τα ΜΑΤ.  Είναι η μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια για 13 βδομάδες, τώρα. Είναι οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠΥΥ που έχουν ξεκινήσει εδώ και δύο βδομάδες τη δική τους σύγκρουση. Η απεργία διαρκείας δεν είναι ένας «τυχοδιωκτισμός» ή μία εξαίρεση, αλλά ένα μαζικό κίνημα σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Οι απεργίες διάρκειας γίνονται και συντονίζονται από τα κάτω και βγαίνουν μαζί στο δρόμο, όπως έχει αποδείξει το τελευταίο διάστημα, ο «Συντονισμός ενάντια στα κλεισίματα και τις διαθεσιμότητες» που φέρνει μαζί τους διοικητικούς των ΑΕΙ, την ΕΡΤ τους διαθέσιμους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους στην Υγεία.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Αυτή η εικόνα είναι και η καλύτερη απάντηση σε όσους μιλούσαν ενάντια στη δική μας απεργία. Μια μάχη που  ξεκίνησε από το Μάη, συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς μέσα στο καλοκαίρι, και εντάθηκε με την απεργία διαρκείας τον Σεπτέμβρη. Σε αυτή τη μάχη  ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ έκαναν τα πάντα για να στηρίξουν την κυβέρνηση και έχουν ταχθεί με τη μεριά του Μνημονίου. Ευθύνες όμως υπάρχουν και στην αριστερά. Το ΠΑΜΕ,  αρνήθηκε τη λογική της απεργίας διαρκείας και τον απεργιακό συντονισμό στους άλλους κλάδους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Τα ΣΥΝΕΚ, αφού πρώτα μας «προστάτεψαν» από την απεργία τον Μάη, τον Σεπτέμβρη, μετά την πρώτη βδομάδα, σταμάτησαν να στηρίζουν την απεργία διαρκείας. Πρόκειται για μια αριστερά, χωρίς εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων να αγωνίζονται, να σφραγίζουν τις εξελίξεις και να πετυχαίνουν ανατροπές. Η αναστολή της απεργίας έγινε με πραξικοπηματικό τρόπο (μόνο 17 ΕΛΜΕ την πρότειναν) και όχι επειδή οι συνάδελφοι δεν ήθελαν να συνεχίσουν.
Για να είναι νικηφόροι οι αγώνες μας  χρειάζεται να μαυρίσουμε όλους αυτούς που ήταν  απεργοσπάστες και να στηρίξουμε την αριστερά της νίκης και όχι την αριστερά που επενδύει στην ήττα και την αποτυχία των αγώνων. Είτε για να μαζέψει ψήφους στις επόμενες εκλογές είτε για να δηλώσει αυτάρεσκα ότι επιβεβαιώθηκε η απαισιοδοξία της.
Το δίκτυο εκπαιδευτικών «η τάξης μας» συμμετέχει  στις  Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις - Κινήσεις. Προσπαθήσαμε με όλες τις δυνάμεις μας να συμβάλουμε στην επιτυχία του αγώνα. Δώσαμε τη μάχη της μαζικοποίησης των συνελεύσεων και των  απεργιακών επιτροπών, της οργάνωσης των περιφρουρήσεων έξω από τα σχολεία, και σταθήκαμε αποφασιστικά και αταλάντευτα στην κατεύθυνση της απεργίας διαρκείας. Παλέψαμε για το άπλωμα της απεργία μας,  οργανώνοντας την εξόρμηση των απεργών καθηγητών σε άλλους εργασιακούς χώρους για να μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα και της απεργίας.  
Αυτή τη μάχη συνεχίζουμε και τώρα. Στις εκλογές των ΕΛΜΕ ψηφίζουμε τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ την μόνη δύναμη που στήριξε αταλάντευτα την απεργία διαρκείας μέχρι τη νίκη. Στηρίζουμε τους εκπαιδευτικούς «της τάξης μας» για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τον επόμενο γύρο ακόμη πιο δυναμικά και αποτελεσματικά. Καλούμε κάθε εκπαιδευτικό, να δουλέψουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση και να οργανώσουμε τη συνέχεια.


Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Οι εκπαιδευτικοί στο πλευρό της ΕΡΤ! Όλοι στις 4μμ στο Ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή!

Όλοι στις 4μμ στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ σήμερα Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Καταγγέλουμε την επέμβαση της κυβέρνησης του "μαύρου" στην κατάληψη των εργαζόμενων της ΕΡΤ.

Καλούμε όλα τα σωματεία των εκπαιδευτικών να βγάλουν στάσεις εργασίας, καλούμε την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν Γενική Απεργία τώρα.

 

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Απόφαση της συνέλευσης της Συνάντησης Εργατικής Αντίστασης, 3 Νοέμβρη

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, πραγματοποιήσαμε την Κυριακή 3 Νοέμβρη την δεύτερη πανελλαδική συνάντηση Εργατικής Αντίστασης λίγες μέρες πριν την πανεργατική απεργία των συνδικάτων στις 6 Νοέμβρη. 

·      Συζητήσαμε την πλούσια εμπειρία που κουβαλάει η εργατική τάξη από τους αγώνες όλης της προηγούμενης χρονιάς. Τις μάχες για να μην περάσει το μαύρο στην ΕΡΤ, για να μην κλείσουν τα νοσοκομεία, το απεργιακό ξέσπασμα στα σχολεία τον Μάη και ξανά τον Σεπτέμβρη, την σύγκρουση με τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις στους δήμους, στο διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων. Συζητήσαμε για τις μικρές και μεγάλες μάχες στους χώρους του ιδιωτικού τομέα όπου οι εργαζόμενοι καθημερινά συγκρούονται με τις επιθέσεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.
·      Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια κυβέρνηση που μετά την πλήρη αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής και την απομάκρυνση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό συνασπισμό, η τύχη της κρέμεται κυριολεκτικά σε μία κλωστή. Την ίδια στιγμή όμως, όχι μόνο δεν παραιτείται από την εφαρμογή όλων των μέτρων που έχουν συμφωνήσει με την τρόικα, αλλά προετοιμάζει ένα νέο μνημόνιο επιθέσεων ενάντια στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της. Όλοι πλέον ομολογούν ότι το «μίνι-ασφαλιστικό» που κατεβάζει ο Βρούτσης, είναι απλά η πρώτη δόση από τα επιπλέον μέτρα που προετοιμάζουν για να φτάσουν οι περικοπές στο ύψος του κενού που θα προκύψει στην πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού τους επόμενους μήνες.
·      Διαπιστώσαμε ότι οι εργαζόμενοι βγαίνουν εκρηκτικά ξανά και ξανά στον αγώνα κάθε φορά που εμφανίζεται μια προοπτική κλιμάκωσης της πάλης για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Αυτή είναι η εμπειρία που έρχεται από τον ηρωικό αγώνα των εργαζόμενων στην ΕΡΤ που για πέντε μήνες δίνει δείγματα γραφής για το τι σημαίνει στην πράξη εργατικός έλεγχος. Το ίδιο μήνυμα στέλνουν οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια με την απεργία διαρκείας που κάνουν, οι καθηγητές που ξεσήκωσαν όλη την κοινωνία τον Σεπτέμβρη στην προοπτική της απεργίας διαρκείας. Κάτω από την πίεση αυτών των αγώνων αναγκάστηκε η ΑΔΕΔΥ να προχωρήσει σε δύο 48ωρες απεργίες μέσα σε μία βδομάδα τον Σεπτέμβρη. Σε πείσμα των κυβερνητικών επιτελείων το απεργιακό κίνημα παραμένει το αντίπαλο δέος σε κάθε μέτρο,  σε κάθε τροικανή επίθεση.  
·      Είδαμε τα βήματα και τα προχωρήματα της βάσης των εργαζόμενων σε όλες αυτές τις μάχες. Τις απεργιακές επιτροπές που συγκροτήθηκαν σε μια σειρά από ΕΛΜΕ και συσπείρωσαν στην οργάνωση του αγώνα εκατοντάδες εκπαιδευτικούς, εκτόξευσαν την δημιουργικότητα και τη δράση για την επιτυχία του αγώνα. Οι απεργιακές επιτροπές είναι αυτές που κρατάνε την απεργία για τόσο μεγάλο διάστημα ζωντανή και μέσα στα πανεπιστήμια. Είδαμε τα βήματα κλαδικών συντονισμών, όπως για παράδειγμα στα νοσοκομεία που πάλεψαν ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων και με την δική του απεργιακή δράση ανάγκασαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του χώρου να κινηθούν. Είδαμε δεκάδες τοπικούς συντονισμούς σωματείων να συγκροτούνται σε γειτονιές και πόλεις. Όλη αυτή η εμπειρία είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Θα χρειαστεί η γενίκευση αυτών των βημάτων για να μπορέσει το απεργιακό κίνημα να φτάσει στη νίκη. Η συγκρότηση απεργιακών επιτροπών και επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και η συνέχιση της λειτουργίας αυτών που συγκροτήθηκαν πάνω στη φωτιά της μάχης  αποτελεί τον κρίσιμο κρίκο για να μπορέσει το κίνημα να προχωρήσει σε νικηφόρες συγκρούσεις. Για την αποτελεσματική οργάνωση των αγώνων  αλλά και για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. 
Η συνάντηση Εργατικής Αντίστασης δεν φιλοδοξεί  να υποκαταστήσει τους συντονισμούς, κλαδικούς ή τοπικούς και τις συλλογικότητες που φτιάχνει το κίνημα από τα κάτω στους αγώνες του. Είμαστε μια πρωτοβουλία που διεκδικεί να στηρίξει, να δώσει ώθηση και να ενθαρρύνει τα βήματα που γίνονται από τους εργαζόμενους, τις επιτροπές και  τα σωματεία τους. 
     Γιατί, την ίδια στιγμή είδαμε τον ρόλο που έπαιξαν ολόκληρες παρατάξεις αλλά και τμήματα των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε αυτά τα απεργιακά ξεσπάσματα. Είτε επικαλούμενες την «κούραση του κόσμου» σαν δικαιολογία, είτε μιλώντας για «μακρόπνοο σχεδιασμό» επειδή ο αγώνας θα είναι μακρύς, η ουσία είναι ότι αρνήθηκαν να στηρίξουν τις απεργιακές  μάχες. Προσπάθησαν να αφήσουν απομονωμένους τους αγώνες για να φυλλορροήσουν και να κλείσουν “από μέσα” και όπου αυτό δεν έγινε,  έκλεισαν τους αγώνες με γραφειοκρατικά τερτίπια, όπως για παράδειγμα την απεργία των καθηγητών. Θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με αυτές τις λογικές την επόμενη περίοδο και να αναδείξουμε την κλιμάκωση των απεργιών διαρκείας μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. 
·      Συνειδητοποιήσαμε για μια ακόμη φορά ότι η σημασία της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης στους αγώνες που ξεδιπλώνονται αποτελεί κύριο στοιχείο για την επιτυχία τους. Βάζουμε τους εαυτούς μας να βρεθούμε στο κέντρο της οργάνωσης της αλληλεγγύης σε κάθε αγώνα, όπως κάναμε και την προηγούμενη περίοδο με την ΕΡΤ, με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια. Σε αυτήν την κατεύθυνση, έχουμε να αντιπαλέψουμε την επόμενη περίοδο, την καταστολή κυβέρνησης και εργοδοσίας που χρησιμοποιούν τις επιστρατεύσεις των απεργών, τα δικαστήρια και τα ΜΑΤ για σπάσουν τους αγώνες.  Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις, κάθε εργατικό αγώνα που απειλείται από αυτούς τους μηχανισμούς καταστολής.
   Ταυτόχρονα επιλέγουμε να ανοίξουμε τη δράση μας στο επίπεδο της αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής πάλης. Να προχωρήσουμε μπροστά την μεγάλη νίκη που πέτυχε το αντιφασιστικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα, σπάζοντας την προκλητική ασυλία των νεοναζί. Να μετατρέψουμε τη σύλληψη των στελεχών της Χρυσής Αυγής σε ξήλωμα όλων των δολοφονικών τους μηχανισμών από όλους τους χώρους δουλειάς. Να πετάξουμε τους ναζιστές έξω από σχολεία, αμαξοστάσια, δήμους, νοσοκομεία, ταξί. Οργανώνουμε την πάλη στους χώρους δουλειάς για να τιμωρηθούν οι ένοχοι των δολοφονιών, αλλά και οι προστάτες τους  μέσα και έξω από την αστυνομία. Να καταδικαστούν όσοι τους στήριζαν, τους κάλυπταν και τους χρηματοδοτούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να σταματήσουν οι διώξεις σε βάρος των αντιφασιστών. Ταυτόχρονα οργανώνουμε στους χώρους δουλειάς τη σύγκρουση με την ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης που έθρεψε και τρέφει τους νεοναζί. Παλεύουμε για τη νομιμοποίηση των μεταναστών, την ένταξή τους στα συνδικάτα, για ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εμπνεόμαστε από το παράδειγμα των εργατών γης στη Μανωλάδα και οργανώνουμε την κοινή πάλη για ίσα δικαιώματα για όλους τους εργάτες. Πρωτοστατούμε την επόμενη περίοδο στη συγκρότηση κλαδικών ΚΕΕΡΦΑ έτσι ώστε να οργανωθούν οι αντιφασίστες και οι αντιρατσιστές σε κάθε χώρο δουλειάς για να γίνουν αυτά τα βήματα. Για να διεκδικήσουμε ότι τα συνδικάτα θα αξιοποιήσουν τη δύναμη του εργατικού κινήματος  για να τσακίσουν τον φασισμό και τη ρατσιστική πολιτική κυβέρνησης και αφεντικών. 
Η δράση της συνάντησης Εργατικής Αντίστασης στηρίχθηκε το προηγούμενο διάστημα σε κλαδικές πρωτοβουλίες και εργατικά έντυπα που πρωτοστάτησαν σε συντονισμούς, πήραν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, οργάνωσαν την συμπαράσταση και στήριξαν αγώνες. Την επόμενη περίοδο διεκδικούμε να οργανωθούν συναντήσεις Εργατικής Αντίστασης σε κάθε περιοχή και σε κάθε πόλη, όπου υπάρχει εργατικό κέντρο και ομοσπονδία για να μπορέσουν να στηριχθούν και τοπικά οι πρωτοβουλίες που παίρνουν οι εργαζόμενοι και να δώσουν ώθηση στις ανάγκες των αγώνων που ξεπηδάνε. 
Θεωρούμε ότι ωριμάζουν καθημερινά στη συνείδηση εργαζόμενων με βάση τη συσσωρευμένη εμπειρία, στόχοι που να μπορούν να αποτελέσουν τους βασικούς άξονες για τους αγώνες. Άμεσος στόχος είναι η ανατροπή των Μνημονίων παλιών και νέων και της κυβέρνησης που τα υπηρετεί αγκαλιά με την Τρόικα. Αλλά έτσι ανοίγει ο δρόμος και για επόμενα βήματα: Η διαγραφή του χρέους με απεμπλοκή από το ζουρλομανδύα της ευρωζώνης κι όλο το αντεργατικό οικοδόμημα της ΕΕ.  Η κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Η απαγόρευση των απολύσεων και το πέρασμα των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων.  Καμιά ιδιωτικοποίηση, στήριξη της δημόσιας και κοινωνικής περιουσίας, του κοινωνικού κράτους και προστασία του περιβάλλοντος. Διεκδικούμε με τη δράση μας να συμβάλουμε στην ωρίμανση αυτών των στόχων του εργατικού κινήματος.
Πρώτο βήμα είναι το να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 6 Νοέμβρη. Για να μπορέσει να γίνει σκαλοπάτι για την στήριξη και την κλιμάκωση των μαχών. Να αποτελέσει δύναμη για την κατάληψη των εργαζόμενων της ΕΡΤ, για τους απεργούς διοικητικούς των πανεπιστημίων, για τους σχολικούς φύλακες και τους διαθέσιμους εκπαιδευτικούς που συνεχίζουν τον αγώνα. Για να βγουν ξανά όλοι οι εκπαιδευτικοί στην απεργία διαρκείας που δύο φορές τους στερήθηκε, για να σταματήσουμε το τρίτο κύμα διαθεσιμότητας που ετοιμάζουν για τους δήμους και το δημόσιο, για να μη κλείσει κανένα νοσοκομείο και να μην περάσει κανένα νέο μνημόνιο. Για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

6 NOEMBPH - ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Να τους ανατρέψουμε

• Κλιμακώνοντας τις απεργίες
• Οργανώνοντας από τα κάτω 
Στις 6 Νοέμβρη όλοι οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κατεβαίνουμε στην Γενική Απεργία που οργανώνουν τα συνδικάτα. Οργανώνουμε απο τώρα τους χώρους μας για να έχουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και τα συλλαλητήρια. Για να στηρίξουμε τους κλάδους που συνεχίζουν τους αγώνες ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, όπως στην ΕΡΤ και στα Πανεπιστήμια. Για να μην περάσουν τα μέτρα της κυβέρνησης. Ουτε αυτά που έχει ήδη ψηφίσει και εφαρμόζει, ούτε τα νέα που ετοιμάζει σε συνεργασία με την τρόικα.

Η πανεργατική στις 6 Νοέμβρη είναι μια μεγάλη μάχη. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει αποτύχει στους στόχους του και τώρα ετοιμάζουν μαζί με την τρόικα νέα μέτρα ενάντια στους μισθούς, τις συντάξεις και τα δικαιώματα μας. Οσες κοκορομαχίες και να παρουσιάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα οι υπουργοί του Σαμαρά, όσες “σκληρές διαπραγματεύσεις” και να υπόσχονται, η αλήθεια είναι ότι συνεχίζουν και κλιμακώνουν μια βάρβαρη πολιτική που διαλύει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά μας. Οι χιλιάδες απολύσεις- διαθεσιμότητες έχουν ρημάξει σχολεία, νοσοκομεία και δημοτικές υπηρεσίες, και ετοιμάζονται για νέο γύρο απολύσεων το επόμενο διάστημα. Ο προυπολογισμός που φέρνουν στη βουλή δίνει νέο χτύπημα στις συντάξεις και ανοίγει νέο γύρο περικοπών και διάλυσης, σε υγεία, παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες, για να καταφέρει ο Στουρνάρας να παρουσιάσει στην τρόικα και τα αφεντικά “πρωτογενές πλεόνασμα”. 

Απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις χρειάζεται να υψώσουμε τείχος αντίστασης. Να νεκρώσουν όλοι οι χώροι δουλειάς και να πλημμυρίσουν οι δρόμοι απο τους απεργούς. Αυτή η επιτυχία, θα δώσει δύναμη και αυτοπεποίθηση στους κλάδους που ήδη παλεύουν. Στους εργαζόμενους της ΕΡΤ που έκλεισαν τέσσερις μήνες αγώνα και δίνουν το καλύτερο παράδειγμα εργατικού ελέγχου μέχρι σήμερα. Στους διοικητικούς υπάλληλους των πανεπιστημίων που συνεχίζουν την απεργία διαρκείας ενάντια στις απειλές για εισαγγελείς, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι οι απεργίες διαρκείας όχι μόνο μπορούν να γίνουν αλλά μπορούν και να στριμώξουν την κυβέρνηση. Οι καθηγητές θα προχωρήσουν σε νέο κύκλο συνελεύσεων μετά τις 6 Νοέμβρη για να ξαναπιάσουν το νήμα της απεργίας διαρκείας που τους στέρησαν οι μανούβρες της ηγεσίας τους. Τα νοσοκομεία συντονίζονται και παλεύουν. 

Η επιτυχία της γενικής απεργίας θα ανοίξει ξανά τη μάχη για να βγάλουμε το απεργιακό κίνημα με απεργίες διαρκείας σε όλους τους χώρους, για να τσακίσουμε την αδύναμη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και την πολιτική τους.

Την επιτυχία της απεργίας στις 6 Νοέμβρη δεν μπορούμε να την εμπιστευτούμε στους γραφειοκράτες των συνδικάτων. Η ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έκαναν ότι μπορούσαν για να απομονώσουν την απεργία των καθηγητών, για να μην αφήσουν να ξεσπάσει το απεργιακό κύμα τον Σεπτέμβρη που θα μπορούσε να σαρώσει την κυβέρνηση Σαμαρά. Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε την απεργία από τα κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς. Με απεργιακές επιτροπές παντού που θα πάρουν στα χέρια τους την ενημέρωση, την οργάνωση της συμμετοχής, την περιφρούρηση. Που θα οργανώσουν γενικές συνελεύσεις σε όλους τους χώρους για να επιβάλλουν ότι οι κλάδοι και τα σωματεία θα ξαναβγούν στην απεργία και μετά την πανεργατική, και στις μάχες αυτές δεν θα επιτρέψουμε να μας σταματήσουν οι τρικλοποδιές των γραφειοκρατικών ηγεσιών. Να αξιοποιήσουμε την μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που ανάγκασε τον Σαμαρά να στείλει στα δικαστήρια του δολοφόνους χρυσαυγίτες, για να ξηλώσουμε από όλους τους χώρους δουλειάς τα υπολείμματα των ναζί. 

Για να ανοίξουμε ένα άλλο δρόμο για την κοινωνία. Τον δρόμο για την διαγραφή του χρέους, την σύγκρουση και την ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Για την κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο. Για να έχουν το έλεγχο στην κοινωνία οι ίδιοι οι εργάτες και όχι τα παράσιτα που μας οδηγούν στην καταστροφή και στην φτώχεια.

Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης καλεί κάθε αγωνιστή στην Πανελλαδική της συνέλευση την Κυριακή 3 Νοέμβρη στην Πανηπειρωτική, Κλεισθένους 15, πίσω από το δημαρχείο στην Αθηνάς, για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε αυτές τις μάχες.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ


στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ αποφασίζουμε 5ήμερες απεργίες 

Σε νέες γενικές συνελεύσεις προχωράμε σε όλες τις ΕΛΜΕ τις επόμενες μέρες, μετά από την απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για νέα γενική συνέλευση των προέδρων στις 19 Οκτώβρη. Χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που με εκβιαστικό τρόπο το άφησε η γραφειοκρατική λογική του 66,6%, που έβαλε φρένο στον αγώνα που ξεκινήσαμε. Οι απεργιακές επιτροπές χρειάζεται να πάρουν φωτιά. Να οργανώσουν να είναι μαζικές οι συνελεύσεις μας και να αποφασίσουν να ξαναβγάλουμε το κλάδο σε νέες 5ήμεερς απεργίες.

Η απεργία μας δεν έκλεισε επειδή δεν μπορούσε «να τραβήξει». Έκλεισε από τις τρικλοποδιές της ηγεσίας
Τρικλοποδιές που έβαζαν από την πρώτη στιγμή οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η πρόταση για την συνέχιση με πενθήμερες απεργίες, δεν «πέρασε» στην συνέλευση των προέδρων, παρόλο που συγκέντρωσε το 65,7% των ψήφων των ΕΛΜΕ. Σε καμία άλλη ομοσπονδία του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει αυτό το απεργοσπαστικό όριο και με τέτοιες διαδικαστικές κομπίνες προσπάθησαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ να σταματήσουν τους χιλιάδες συναδέλφους που έδιναν την μάχη για την επιτυχία της απεργίας.
Μέσα σε οκτώ μόλις μέρες απεργίας, δημιουργήσαμε ρωγμές στην κυβέρνηση. Ο πανικός της, ιδίως μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που τόσο προσεκτικά προστάτευε η αστυνομία του Δένδια, ήταν φανερός.
Μέσα σε οκτώ μέρες αναγκάσαμε την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει δύο 48ωρες απεργίες, και δώσαμε απεργιακό αέρα σε όλους τους χώρους του δημόσιου. Οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι στους δήμους, στα νοσοκομεία, στα υπουργεία πάλλονταν στον δικό μας απεργιακό ρυθμό. Κανένας δεν μπορεί να θυμηθεί ένα τόσο καυτό απεργιακό Σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια, όπως αυτόν του ζήσαμε.
Όσοι επιχειρηματολογούν ότι τα ποσοστά της απεργίας μας ενώ είχαν ξεκινήσει απο 90% τις πρώτες μέρες, στα τέλη της πενθήμερης είχαν πέσει χαμηλά, δεν λένε όλη την αλήθεια. Παρόλο που είχαν πέσει σε διάφορες ΕΛΜΕ, παρέμεναν ωστόσο δύο, τρείς και τέσσερις φορές πιο ψηλά, από τα ποσοστά συμμετοχής που είχαν αυτές οι ΕΛΜΕ στις προηγούμενες 24ωρες και 48ωρες απεργίες της ΟΛΜΕ και της ΑΔΕΔΥ. Κρύβουν επίσης έντεχνα, ότι σε μια σειρά από ΕΛΜΕ τόσο στην Αθήνα όσο και επαρχία,  η απεργία ακόμη και την τελευταία μέρα της πενθήμερης είχε ποσοστά από 70-90%, και εξίσου ψηλά ποσοστά στη διάρκεια της 48ωρης. 

Τώρα χρειάζεται να ξαναπιάσουμε αυτό το νήμα και να αποφασίσουμε ξανά πενθήμερη απεργία
και έχουμε χιλιάδες λόγους γι’ αυτό.
Κατ’ αρχάς γιατί δεν μπορούμε, για κανένα λόγο, να ξεχάσουμε ότι έχουμε χιλιάδες αναπληρωτές συνέδελφους στην ανεργία και πάνω από 2000 συναδέλφους που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και καθημερινά εμπαίζονται από το υπουργείο και την κυβέρνηση.
Στα σχολεία μας καθημερινά η εφαρμογή του νόμου για το νέο Λύκειο έχει διαλύσει τα πάντα, και τις εργασιακές μας σχέσεις αλλά και την ζωή των μαθητών. Το επιπλέον δίωρο εξοντώνει καθημερινά συναδέλφους, και γεμίζει με «υπεράριθμους» τις λίστες των διευθύνσεων.
Όμως πάνω απ’ όλα ξέρουμε ότι μπορούμε να κάνουμε μια μεγάλη απεργία διαρκείας και να νικήσουμε. Η ΕΡΤ που έχει κλείσει τέσσερις μήνες κατάληψης και η απεργία διαρκείας των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ που μπαίνει στην έκτη βδομάδα είναι τα καλύτερα παραδείγματα. Κανείς συνάδελφος δεν πιστεύει ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι πιο καλοπληρωμένοι από τους εκπαιδευτικούς, ούτε ότι η Ομοσπονδία του Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ) έχει πιο αριστερούς συσχετισμούς από την ΟΛΜΕ. Το αντίθετο μάλιστα. Η αλήθεια είναι ότι οι συνάδελφοι στην τριτοβάθμια δεν έχουν αφήσει την ηγεσία τους να τους κλείσει την απεργία με κομπίνες. Εκεί δεν έχουν βάλει σε λειτουργία το «ποσοστόμετρο», αντίθετα στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι απεργιακές επιτροπές οργανώνουν καθημερινά περιφρουρήσεις της απεργίας τους και την εξωστρέφεια του κλάδου τους.
Στις συνελεύσεις μας, χρειάζεται να επανέλθουμε με καθαρή πρόταση για πενθήμερη απεργία με γενικές συνελεύσεις στο τέλος της βδομάδας. Κανένας συνάδελφος δεν νοιώθει «ηττημένος» από την προηγούμενη μάχη του Σεπτέμβρη. Όλοι είναι αγανακτισμένοι με την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, και καταλαβαίνουν ότι με στάσεις εργασίας, και 24ωρες απεργίες δεν πρόκειται να σταματήσουμε την επίθεση που διαλύει την δημόσια παιδεία και τα δικαιώματα μας. 

ανακοίνωση "της τάξης μας"

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Ανοιχτή συνέλευση Παρασκευή 11 Οκτώβρη

Η "Τάξη μας" οργανώνει ανοιχτή συνέλευση την Παρασκευή 11 Οκτώβρη στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας στις 6 το απόγευμα. Στο παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε το νέο τεύχος που κυκλοφορεί στα σχολεία.

Πατήστε εδώ http://tiny.cc/x31k4w

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Να ξαναβγάλουμε τον κλάδο στον αγώνα - Συνεχίζουμε με την δράση των απεργιακών επιτροπών!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ "της τάξης μας"
ΤΡΙΤΗ 1  ΟΚΤΩΒΡΗ στις 6.30μμ στο ΕΚΑ 
(Μάρνης &3ης Σεπτεμβρίου)

Μετά απο οκτώ ημέρες απεργίας, οι καθηγητές ξαναγυρίζουμε στα σχολεία έχοντας βάλει την σφραγίδα μας στις εξελίξεις του εργατικού κινήματος, και αφήνοντας ανοιχτούς όλους τους λογαριασμούς μας, με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Η απόφαση της συνέλευσης των προέδρων να αναστείλει κάθε κινητοποίηση είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των «καταστατικών» πραξικοπημάτων για να βάλουν φρένο στη διάθεση χιλιάδων συναδέλφων. 

Εμείς κρατάμε τις χιλιάδες των συναδέλφων που συμμετείχαν στις γενικές συνελεύσεις και τις δεκάδες χιλιάδες των καθηγητών που κατέβηκαν στα ογκώδη απεργιακά συλλαλητήρια. Τους χιλιάδες συναδέλφους που συμμετείχαν στις απεργιακές επιτροπές, περιφρουρούσαν την απεργία καθημερινά, μιλούσαν με τους γονείς και τους μαθητές, οργάνωσαν εκδηλώσεις, συσκέψεις, τοπικές πορείες, και μια σειρά απο κινητοποιήσεις.  

            Με όλους αυτούς τους συναδέλφους συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να ανακληθούν οι διαθεσιμότητες-απολύσεις, για να μην εφαρμοστεί η διάλυση των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, για να αποτρέψουμε την εφαρμογή του νόμου για το «νέο λύκειο». Συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να ξαναβγεί ο κλάδος στον αγώνα, γιατί ξέρουμε ότι η κυβέρνηση όσο φοβισμένη κι αν είναι δεν πρόκειται να παραιτηθεί απο τις απολύσεις χιλιάδων συναδέλφων και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Γι’ αυτό επιμένουμε ότι χρειάζεται να κρατήσουμε ζωντανές τις απεργιακές επιτροπές που χτίσαμε τις προηγούμενες βδομάδες. Για να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι και πιο αποτελεσματικοί την επόμενη φορά της σύγκρουσης. 

Η απεργία μας ήταν η πιο πετυχημένη εδώ και 25 χρόνια
και είχε όλες τις δυνατότητες να νικήσει

·      Μέσα σε οκτώ μόλις μέρες απεργίας, δημιουργήσαμε ρωγμές στην κυβέρνηση. Ο πανικός της, ιδίως μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα απο τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που τόσο προσεκτικά προστάτευε η αστυνομία του Δένδια, ήταν φανερός. Η απεργία μας πέταξε στα σκουπίδια το «σαξές στορυ», το πρώτο αγκωνάρι της πολιτικής της κυβέρνησης. Το δεύτερο αγκωνάρι, την θεωρία «των δύο άκρων» το ξεφορτώθηκε  ίδιος ο Σαμαράς άρον άρον, για να σωθεί απο την αντιφασιστική οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας. 

·      Μέσα σε οκτώ μέρες αναγκάσαμε την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει δύο 48ωρες απεργίες, και δώσαμε απεργιακό αέρα σε όλους τους χώρους του δημόσιου. Οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι στους δήμους, στα νοσοκομεία, στα υπουργεία πάλλονταν στον δικό μας απεργιακό ρυθμό. Κανένας δεν μπορεί να θυμηθεί ένα τόσο καυτό απεργιακό Σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια, όπως αυτόν του ζήσαμε. Ακόμη και σήμερα, οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ – ΤΕΙ, οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, και μια σειρά υπουργεία συνεχίζουν με απεργίες. Σε καμία στιγμή δεν βρεθήκαμε μόνοι μας σε αυτήν την μάχη και ήταν ανοιχτός ο δρόμος για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. 

·      Όσοι επιχειρηματολογούν ότι τα ποσοστά της απεργίας μας ενώ είχαν ξεκινήσει απο 90% τις πρώτες μέρες, στα τέλη της πενθήμερης είχαν πέσει χαμηλά, δεν λένε την αλήθεια. Παρόλο που είχαν πέσει σε διάφορες ΕΛΜΕ, παρέμεναν ωστόσο δύο, τρείς και τέσσερις φορές πιο ψηλά, από τα ποσοστά συμμετοχής που είχαν αυτές οι ΕΛΜΕ στις προηγούμενες 24ωρες και 48ωρες απεργίες της ΟΛΜΕ και της ΑΔΕΔΥ. Κρύβουν επίσης έντεχνα, ότι σε μια σειρά από ΕΛΜΕ τόσο στην Αθήνα όσο και επαρχία,  η απεργία ακόμη και την τελευταία μέρα της πενθήμερης είχε ποσοστά από 70-90%, και εξίσου ψηλά ποσοστά στη διάρκεια της 48ωρης τη  Δευτέρα και την Τρίτη. 

Η απεργία δεν έκλεισε επειδή αντικειμενικά δεν μπορούσε να τραβήξει. Ήταν οι τρικλοποδιές που έβαζαν από την πρώτη στιγμή οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το ζήσαμε τον Μάη που μας πέρασε με το μεγάλο ξεπούλημα και ξανά τώρα. Η πρόταση για την συνέχιση με πενθήμερες απεργίες, δεν «πέρασε» στην συνέλευση των προέδρων, παρόλο που συγκέντρωσε το 65,7% των ψήφων των ΕΛΜΕ. Σε καμία άλλη ομοσπονδία του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει αυτό το απεργοσπαστικό όριο και με τέτοιες διαδικαστικές κομπίνες προσπάθησαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ να σταματήσουν τους χιλιάδες συναδέλφους που έδιναν την μάχη για την επιτυχία της απεργίας. Η 48ωρη Δευτέρα και Τρίτη αν και λειτούργησε αποκαρδιωτικά για χιλιάδες συναδέλφους και πάλι δεν ήταν αρκετό για να σταματήσουν την απεργία. Δεκάδες συνελεύσεις, ακόμη και αν δεν είχαν την μεγαλύτερη μαζικότητα εξαιτίας των πανεργατικών συλλαλητηρίων της ίδιας μέρας, έστειλαν μήνυμα απεργιακής συνέχισης. Η τελική αναστολή κάθε μορφής κινητοποίησης απο την τελευταία συνέλευση των προέδρων (παρόλο που μόλις 17 ΕΛΜΕ πρότειναν την αναστολή) είναι τέτοιο δείγμα απο τα καταστατικά και  συνδικαλιστικά τερτίπια που χρησιμοποίησαν.  

Η ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ
Αυτό που μπορούσε να κρατήσει με ψηλά ποσοστά την απεργία μας ήταν η συζήτηση με τους συναδέλφους και η περιφρούρηση. Ποτέ καμία απεργία σε κανένα κλάδο δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δεν μπόρεσε να έχει ψηλά ποσοστά, χωρίς την οργάνωση της περιφρούρησης καθημερινά. Οι Χαλυβουργοί άντεξαν 9 μήνες απεργία γιατί καθημερινά υπήρχαν στην πύλη δεκάδες απεργοί και συμπαραστάτες, που εμπόδιζαν του λιγοστούς απεργοσπάστες να σπάσουν την απεργία. Στην δική μας απεργία, αυτό θεωριόταν «ακραίο» ακόμη και απο μεγάλα τμήματα της αριστεράς. Όπου έγινε όμως, κυρίως στα σημεία που υπήρχαν ζωντανές και μαζικές απεργιακές επιτροπές, κράτησε τα σχολεία κλειστά, αποθάρρυνε απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά, και τόνωσε τους απεργούς. Πάνω σε αυτήν την αδυναμία, να έχουμε απεργιακές επιτροπές παντού, με προσανατολισμό την στήριξη της περιφρούρησης, πάτησαν οι κομπίνες των γραφειοκρατών να κλείσουν την απεργία μας. 

Χρειάστηκε να δώσουμε τη μάχη να ξεσηκώσουμε τους άλλους εργατικούς χώρους σε απεργία στο πλευρό μας. Είναι λάθος να περιμένουμε  την κήρυξη απεργίας απο τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των άλλων ομοσπονδιών. Δεν το έκαναν γιατί καταλάβαιναν ότι  ο κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση μέσα απο ένα τέτοιο απεργιακό κύμα ήταν παραπάνω απο ορατός. Γι’ αυτό, οι γραφειοκράτες στις ομοσπονδίες, δεν προχώρησαν σε απεργία διαρκείας στο πλευρό μας, σε αντίθεση με την διάθεση των εργαζόμενων. Στην πρωτοβάθμια, οι συνάδελφοι έδωσαν σκληρή μάχη για να σπάσουν την απεργοσπαστική στάση της ηγεσίας της ΔΟΕ. Με γενικές συνελεύσεις, ανάγκασαν δύο φορές την ΔΟΕ να καλέσει συνέλευση προέδρων. Δεκάδες σύλλογοι Δασκάλων σε όλη τη χώρα έκαναν σχεδόν πενθήμερη απεργία με δικές τους αποφάσεις, στο πλευρό των καθηγητών. 

Το καθήκον να πρωτοστατήσουμε και να βοηθήσουμε να γίνει απεργία, απο τους ίδιους τους εργαζόμενους σε αυτούς τους χώρους, ήταν και παραμένει στις δικές μας πλάτες. Γι’ αυτό επιμείναμε ότι χρειάζονται  μαζικές εξορμήσεις σε νοσοκομεία, δήμους, υπηρεσίες για να τους ξεσηκώσουμε όλους και να τους στηρίξουμε να ξεπεράσουν τα εμπόδια που όρθωναν οι δικοί τους συνδικαλιστές. 

Σε όλη αυτή τη μάχη που δώσαμε, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ ήταν σταθερά απεργοσπαστικός μηχανισμός στο πλευρό του υπουργείου και της κυβέρνησης. Η ηγεσία του ΠΑΜΕ στους καθηγητές, αντί να ρίξει τις δυνάμεις της στην απεργία επέλεξε να είναι η δύναμη που ανέλαβε την υπονόμευση της απεργίας. Χωρίς να συμμετέχει και να στηρίζει την δράση των απεργιακών επιτροπών, έβαζε ξεχωριστή πρόταση στις συνελεύσεις για να σπάσει το απεργιακό μπλοκ, και κατέληξε στην συνέλευση των προέδρων σαν τον τελευταίο προϊστάμενο του υπουργείου παιδείας να μετράει τα ποσοστά και να εγκαλεί τους απεργούς. 

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επέμειναν ότι η απεργία που στοχεύει στην ανατροπή της κυβέρνησης και όχι στην ανατροπή της πολιτικής της, ρίχνει νερό στον μύλο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό καθόρισε την στάση τους και έχουν πέρα για πέρα λάθος. Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μπορεί να αλλάξει πολιτική και άρα δεν είναι απαραίτητο να ανατραπεί. Και την ίδια στιγμή είναι υποτιμητικό για τα εκατομμύρια των απεργών που την τελευταία τριετία έριξαν δύο κυβερνήσεις και έστειλαν το ΠΑΣΟΚ στα όρια εισόδου στην βουλή, να πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι απεργοί, θα σταματήσουν την σύγκρουση με την όποια κυβέρνηση εφαρμόσει την ίδια ή παρόμοια πολιτική.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ την πρώτη βδομάδα στήριξαν την πενθήμερη, στη συνέχεια αποσύρθηκαν απο το μπλοκ της απεργίας και στις νέες συνελεύσεις λειτούργησαν διαλυτικά. Σε μια σειρά ΕΛΜΕ (πχ Βοιωτία, Α Αθήνας κλπ) σε όλη την χώρα, στελέχη των ΣΥΝΕΚ (διευθυντές σχολείων κυρίως) λειτούργησαν διαλυτικά και την απεργία και στη συνέχεια απεργοσπαστικά. 

Οι δυνάμεις των Παρεμβάσεων στάθηκαν αταλάντευτα στην γραμμή της απεργιακής σύγκρουσης διαρκείας και πρωτοστάτησαν στον αγώνα που δώσαμε. Οι δυνάμεις του δικτύου εκπαιδευτικών «η τάξη μας» που συμμετέχουν στις Παρεμβάσεις, έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για τη νίκη της απεργίας. Στις απεργιακές επιτροπές, στις περιφρουρήσεις, στις εξορμήσεις, αλλά και για τον πολιτικό προσανατολισμό της απεργίας. Τώρα οργανώνουμε να κρατηθεί ζωντανό και δραστήριο το δίκτυο των απεργιακών επιτροπών και των επιτροπών αγώνα για να συνεχίσουμε να δίνουμε τις μάχες, για να ξαναβγάλουμε τον κλάδο σε απεργία. Καλούμε κάθε συνάδελφο να συσπειρωθεί μαζί μας  για να οργανώσουμε τις επόμενες μάχες μαζί.

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Σύλλογοι Δασκάλων: Απεργιακή συμπόρευση με τους καθηγητές ΤΩΡΑ!

ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ Π.Ε.:  

Α΄ΑΘΗΝΑΣ, ΑΙΓΑΛΕΩ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟ, ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ-ΖΕΦΥΡΙ-ΦΥΛΗ, Α’ ΠΕΙΡΑΙΑ «Ρ. ΦΕΡΑΙΟΣ», «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», «ΓΛΗΝΟΣ», ΕΛΕΥΣΙΝΑ, «Κ.ΣΩΤΗΡΙΟΥ», ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΠΕΡΑΜΑ «Ν. ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ», ΝΙΚΑΙΑΣ, ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ, ΠΡΟΟΔΟΣ, «ΠΕΡΙΚΛΗΣ», ΧΑΪΔΑΡΙ, ΑΝΔΡΟΣ, ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ, ΙΚΑΡΙΑ, ΚΕΡΚΥΡΑ, ΛΑΓΚΑΔΑΣ, ΜΟΛΑΟΙ, ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ «Δ. ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ», «ΠΛΗΘΩΝ», ΡΕΘΥΜΝΟ, ΣΥΡΟΣ-ΤΗΝΟΣ-ΜΥΚΟΝΟΣ, «ΦΑΙΣΤΟΣ», ΧΑΝΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΣΤΙΣ 21/9
Τις τελευταίες ημέρες η Α’ βάθμια εκπαίδευση βιώνει το μνημονιακό τσουνάμι στο χώρο της. Η απόφαση της κυβέρνησης να καλύψει τα κενά που αφήνουν οι απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών και οι μηδενικοί διορισμοί, με εκπαιδευτικό προσωπικό που καλύπτει υποστηρικτικές δομές όπως τα ολοήμερα, τα τμήματα ένταξης, με αύξηση των μαθητών ανά τμήμα κ.λπ.,  δημιουργεί κύμα υπεραριθμιών και υποχρεωτικών μετακινήσεων. Όλα αυτά συμβαίνουν σε καθεστώς απόλυτης παρανομίας με έγγραφα κενού περιεχομένου. Ταυτόχρονα, κυριαρχεί ο αυταρχισμός, οι εκβιασμοί και οι απειλές για να υλοποιηθεί η πολιτική αυτή.

Την ίδια στιγμή εντείνεται η επιδρομή που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ στην εργαζόμενη πλειοψηφία, τους άνεργους και το λαό, την επίθεση στα κοινωνικά αγαθά της παιδείας-υγείας-περίθαλψης, το μπαράζ διαθεσιμοτήτων-απολύσεων σε όλο το δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα την επίθεση στο δημόσιο δωρεάν σχολείο και στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νεολαίας,
Παίρνοντας υπόψη μας την άνοδο των αγωνιστικών διαθέσεων σε μια σειρά χώρους εργαζομένων όπως οι καθηγητές, το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων, το διοικητικό προσωπικό των Πανεπιστημίων κ.ά., καθώς και την απόφαση των καθηγητών να προχωρήσουν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες,

Παίρνοντας υπόψη μας ότι η ΔΟΕ εξήγγειλε νέο γύρο Γ.Σ. έως την Πέμπτη, προτείνουμε προς το Δ.Σ. της ΔΟΕ να προχωρήσει σε ολομέλεια προέδρων το Σάββατο 21/9 Σε περίπτωση που η ομοσπονδία δεν αποδεχτεί να ορίσει την ολομέλεια προέδρων τότε ενεργοποιούμε τον κανονισμό της ολομέλειας προέδρων που ορίζει ότι το 1/6 των συλλόγων δικαιούται να καλέσει ολομέλεια και την καλούμε για 21/9 με θέμα αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης.

Τώρα μιλάνε οι απεργοί!


ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ! ΠΑΝΩ ΑΠΟ 90% ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

Τα μεγαλειώδη ποσοστά της συμμετοχής στην απεργία, που σε πολλές περιοχές ξεπέρασαν και αυτό το 90%, είναι ντυμένα με την οργή, τις προσδοκίες, την ανάσα και την ελπίδα όλων των εκπαιδευτικών. 

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σε μαζικά και δυναμικά συλλαλητήρια, στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες.
Μήνυμα συμβολαίου τιμής, προς τους συναδέλφους μας που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα το Καλοκαίρι.

Δήλωση, ότι δε θα συναινέσουμε στη διάλυση της δημόσιας, δωρεάν εκπαίδευσης.
Φροντίδα για τους μαθητές μας που οι ειδικότητές τους καταργούνται και το δημόσιο σχολειό, που θέλουν να τους απορρίψει και να τους οδηγήσει στη μαθητεία - τζάμπα εργασία για τις επιχειρήσεις.

Χέρι αγωνιστικής συμπόρευσης με τους γονείς, τους εργαζόμενους και την κοινωνία που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, σάρκα κι εμείς από τη σάρκα της…

Αλλά και μήνυμα προς την κυβέρνηση και την τρόικα, τους στρατευμένους κονδυλοφόρους τους και τα ΜΜΕ, όλους αυτούς που το προηγούμενο διάστημα, ήθελαν να μας «μικρύνουν» για να φαίνεται αήττητη η πολιτική τους. Αυτούς που δεν έβλεπαν διαθέσεις στον κλάδο και ήθελαν να τις μετρήσουν με μέτρο το δικό τους συμβιβασμό. Αυτούς που μέσα από τις διόπτρες της επιθυμίας τους, θεωρούσαν άμαζες τις Γενικές Συνελεύσεις και το 90% των ψήφων, που αποφάσισε τον αγώνα και τις διέσυραν μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες, σαν απαύγασμα αντιδημοκρατικότητας. Όσους ήθελαν να εφεύρουν άλλους υποκινητές, εκτός από τα προβλήματα και τη θέληση να ξανακερδίσουμε τη ζωή που μας κλέβουν. Όσους πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι πάντα ενεργούμενα κάποιων, ότι δεν έχουν μυαλό, ψυχή και θέληση.  Εκείνους, που η πολιτική τους μας γονατίζει και  στοιχηματίζουν στο ότι δεν αντέχουμε να τους αντισταθούμε. 

Τώρα μιλούν οι απεργοί! Απεργούμε όλη την εβδομάδα και την επόμενη κι όσο χρειαστεί!
Κάθε ημέρα θα είμαστε πιο πολλοί από την προηγούμενη και πιο λίγοι από την επόμενη.

Γιατί δεν είμαστε μόνοι. Θα συναντηθούμε απεργιακά κι αγωνιστικά με τους υπόλοιπους κλάδους. Με όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που –κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες– συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του αποφασιστικού, ανυποχώρητου αγώνα, του ξεσηκωμού και της απεργίας διάρκειας.

Να πλαισιώσουμε τις απεργιακές επιτροπές. Να στηρίξουμε και να στηριχτούμε, στα απεργιακά μας ταμεία.  Αγωνιστική Αλληλεγγύη. Δε θα τους δώσουμε την ικανοποίηση, η ανάγκη να μας γονατίσει. Να μιλήσουμε στους μαθητές μας, στους γονείς, σ’ όλο τον κόσμο. Να φτάσει παντού η φωνή του ανυποχώρητου αγώνα. Όλοι στα συλλαλητήρια της Τετάρτης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ μας, την Πέμπτη, για την οργάνωση της συνέχισης του αγώνα μας.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ – ΜΕΤΑΤΑΞΗ – ΑΠΟΛΥΣΗ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ - ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ - ΔΝΤ


Αγωνιστικές Παρεμβάσεις  Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.