Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ


στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ αποφασίζουμε 5ήμερες απεργίες 

Σε νέες γενικές συνελεύσεις προχωράμε σε όλες τις ΕΛΜΕ τις επόμενες μέρες, μετά από την απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για νέα γενική συνέλευση των προέδρων στις 19 Οκτώβρη. Χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που με εκβιαστικό τρόπο το άφησε η γραφειοκρατική λογική του 66,6%, που έβαλε φρένο στον αγώνα που ξεκινήσαμε. Οι απεργιακές επιτροπές χρειάζεται να πάρουν φωτιά. Να οργανώσουν να είναι μαζικές οι συνελεύσεις μας και να αποφασίσουν να ξαναβγάλουμε το κλάδο σε νέες 5ήμεερς απεργίες.

Η απεργία μας δεν έκλεισε επειδή δεν μπορούσε «να τραβήξει». Έκλεισε από τις τρικλοποδιές της ηγεσίας
Τρικλοποδιές που έβαζαν από την πρώτη στιγμή οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η πρόταση για την συνέχιση με πενθήμερες απεργίες, δεν «πέρασε» στην συνέλευση των προέδρων, παρόλο που συγκέντρωσε το 65,7% των ψήφων των ΕΛΜΕ. Σε καμία άλλη ομοσπονδία του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει αυτό το απεργοσπαστικό όριο και με τέτοιες διαδικαστικές κομπίνες προσπάθησαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ να σταματήσουν τους χιλιάδες συναδέλφους που έδιναν την μάχη για την επιτυχία της απεργίας.
Μέσα σε οκτώ μόλις μέρες απεργίας, δημιουργήσαμε ρωγμές στην κυβέρνηση. Ο πανικός της, ιδίως μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που τόσο προσεκτικά προστάτευε η αστυνομία του Δένδια, ήταν φανερός.
Μέσα σε οκτώ μέρες αναγκάσαμε την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει δύο 48ωρες απεργίες, και δώσαμε απεργιακό αέρα σε όλους τους χώρους του δημόσιου. Οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι στους δήμους, στα νοσοκομεία, στα υπουργεία πάλλονταν στον δικό μας απεργιακό ρυθμό. Κανένας δεν μπορεί να θυμηθεί ένα τόσο καυτό απεργιακό Σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια, όπως αυτόν του ζήσαμε.
Όσοι επιχειρηματολογούν ότι τα ποσοστά της απεργίας μας ενώ είχαν ξεκινήσει απο 90% τις πρώτες μέρες, στα τέλη της πενθήμερης είχαν πέσει χαμηλά, δεν λένε όλη την αλήθεια. Παρόλο που είχαν πέσει σε διάφορες ΕΛΜΕ, παρέμεναν ωστόσο δύο, τρείς και τέσσερις φορές πιο ψηλά, από τα ποσοστά συμμετοχής που είχαν αυτές οι ΕΛΜΕ στις προηγούμενες 24ωρες και 48ωρες απεργίες της ΟΛΜΕ και της ΑΔΕΔΥ. Κρύβουν επίσης έντεχνα, ότι σε μια σειρά από ΕΛΜΕ τόσο στην Αθήνα όσο και επαρχία,  η απεργία ακόμη και την τελευταία μέρα της πενθήμερης είχε ποσοστά από 70-90%, και εξίσου ψηλά ποσοστά στη διάρκεια της 48ωρης. 

Τώρα χρειάζεται να ξαναπιάσουμε αυτό το νήμα και να αποφασίσουμε ξανά πενθήμερη απεργία
και έχουμε χιλιάδες λόγους γι’ αυτό.
Κατ’ αρχάς γιατί δεν μπορούμε, για κανένα λόγο, να ξεχάσουμε ότι έχουμε χιλιάδες αναπληρωτές συνέδελφους στην ανεργία και πάνω από 2000 συναδέλφους που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και καθημερινά εμπαίζονται από το υπουργείο και την κυβέρνηση.
Στα σχολεία μας καθημερινά η εφαρμογή του νόμου για το νέο Λύκειο έχει διαλύσει τα πάντα, και τις εργασιακές μας σχέσεις αλλά και την ζωή των μαθητών. Το επιπλέον δίωρο εξοντώνει καθημερινά συναδέλφους, και γεμίζει με «υπεράριθμους» τις λίστες των διευθύνσεων.
Όμως πάνω απ’ όλα ξέρουμε ότι μπορούμε να κάνουμε μια μεγάλη απεργία διαρκείας και να νικήσουμε. Η ΕΡΤ που έχει κλείσει τέσσερις μήνες κατάληψης και η απεργία διαρκείας των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ που μπαίνει στην έκτη βδομάδα είναι τα καλύτερα παραδείγματα. Κανείς συνάδελφος δεν πιστεύει ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι πιο καλοπληρωμένοι από τους εκπαιδευτικούς, ούτε ότι η Ομοσπονδία του Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ) έχει πιο αριστερούς συσχετισμούς από την ΟΛΜΕ. Το αντίθετο μάλιστα. Η αλήθεια είναι ότι οι συνάδελφοι στην τριτοβάθμια δεν έχουν αφήσει την ηγεσία τους να τους κλείσει την απεργία με κομπίνες. Εκεί δεν έχουν βάλει σε λειτουργία το «ποσοστόμετρο», αντίθετα στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι απεργιακές επιτροπές οργανώνουν καθημερινά περιφρουρήσεις της απεργίας τους και την εξωστρέφεια του κλάδου τους.
Στις συνελεύσεις μας, χρειάζεται να επανέλθουμε με καθαρή πρόταση για πενθήμερη απεργία με γενικές συνελεύσεις στο τέλος της βδομάδας. Κανένας συνάδελφος δεν νοιώθει «ηττημένος» από την προηγούμενη μάχη του Σεπτέμβρη. Όλοι είναι αγανακτισμένοι με την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, και καταλαβαίνουν ότι με στάσεις εργασίας, και 24ωρες απεργίες δεν πρόκειται να σταματήσουμε την επίθεση που διαλύει την δημόσια παιδεία και τα δικαιώματα μας. 

ανακοίνωση "της τάξης μας"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου